Feest.
Het is bijna Pasen. De lente laat op zich wachten maar in de stad is het feest. Voor het stadhuis staat een grote menigte te wachten op de ontvangst van ons zegevierend nationaal voetbalelftal.
Met vastberaden bewegingen wringt een Paashaas zich door het wachtende publiek. Echt waar, het is de Dikke Monique ! Wat zou ze van plan zijn ?
Op het moment dat ons elftal zich op het bordes vertoont is het Monique gelukt tussen de spelers te gaan staan en het gejuich in ontvangst te nemen. Ze buigt naar links en naar rechts maar wordt tenslotte onder luid gejoel afgevoerd.
Zo, denkt Monique na afloop, dit was alweer een geslaagde dag.
Rijexamen.
De Dikke Monique zit aan het stuur en de examinator is tegen het rechter voorportier geperst.
Na slechts enige minuten roept de examinator : Mevrouw, u bent gezakt, rechtsomkeer a.u.b.
Monique drukt keihard het gaspedaal in en scheurt rakelings langs fietsers en geparkeerde auto's.
Even later bij het uitstappen zegt de examinator : ik hoop werkelijk u nooit meer te zien.
Monique glimlacht en vist een puddingbroodje uit haar tas.
Een nieuw badpak.
Om tegemoet te komen aan de vele verzoeken van haar fans heeft de Dikke Monique besloten om vandaag haar nieuw badpak te showen.Het is donkerblauw met heel grote lichtblauwe bloemen en ruches bij hals en bovenbenen.
Op eerbiedige afstand gevolgd door haar bewonderaars begeeft Monique zich huppelend naar het water. Kirrende geluidjes makend steekt ze voorzichtig haar rechtervoet in het water maar trekt hem onmiddellijk weer terug. dan draait ze zich om en aangegaapt door de strandtoeristen gaat ze op een drafje weer richting de duinen.
Zo de show is voorbij. De fans blijven achter en bespreken geanimeerd deze bijzondere gebeurtenis. Echt waar, zoals Monique zijn er geen twee.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten