Hier ben ik dan. Ze hebben me in een struik veranderd. Een metamorfose te wijten aan o.a. de onverschillige houding van mijn huisarts. Zo op het eerste gezicht is alles mooi en goed : een zacht windje blaast door mijn takken, bedrijvige insecten zoemen heen en weer, vlinders in overvloed.
Maar wat jullie natuurlijk weer niet door hebben is wat er zich ondergronds allemaal afspeelt. Een machtsstrijd en ik heb nu wel in de gaten dat wortels onderling beslist geen lieverdjes zijn. Daar doe ik dus liever in mijn eentje niet aan mee.
Overleven daar gaat het mij om. Zou ik me nog uit de grond kunnen losrukken ? En wat moet ik daarna ?
Moeilijk, want ik sta er zoals altijd en overal moederziel alleen voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten