Zwijgend zaten mijn vrouw en ik vanmorgen tegenover elkaar te ontbijten. We zijn heel lang getrouwd maar spreken al 27 jaar niet meer met elkaar. De zeldzame communicatie verloopt volgens een zelf verzonnen gebarentaal. Zelfs beledigingen en scheldpartijen die we elkaar geregeld naar het hoofd slingeren verlopen via tekens.
Maar vanavond keek ze me zonder aanleiding plotseling aan, legde haar rechterhand op haar voorhoofd en wees met de vier vingers van de andere hand naar haar geopende mond. Waarop ik natuurlijk de bal terugkaatste en naar mijn adamsappel wees.
Toen ging ze te ver, ze trok aan beide oorlellen tegelijk en keek me verbeten en uitdagend aan.
Nu is het afgelopen dacht ik, de maat is vol, dit is de druppel, dit hoef ik niet meer te nemen.
Daarom heb ik gedaan wat ik nu gedaan heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten