Wat begon als een weddenschap, een spelletje eigenlijk, ontaardde in een regelrechte nachtmerrie.
Evert-Jan en ik waren overeengekomen uit nieuwsgierigheid eigenlijk en ook "voor de gein" om even in elkaars huid te kruipen. Zogezegd zo gedaan, gelijk oversteken, dat was geen probleem. Wel een vreemd gevoel, je gaat namelijk anders tegen de dingen aankijken. Eerst kregen we beiden de slappe lach en deden heel stoer.
Maar het lachen verging ons wel na een poosje omdat we op afspraak weer "terug"zouden gaan en dat wil nu helemaal niet lukken.
Hier zitten we dan met de gebakken peren Evert-Jan en ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten