Iedereen kan weten dat mijn tweelingbroer en ik in hetzelfde lichaam wonen. Logisch ook dat we vaak meningsverschillen hebben, irritaties, ruzie. Het komt zelfs tot handgemeen soms en dat is niet eenvoudig. Later moeten we dan onszelf even "ontluchten".
Een tijd geleden vroeg hij me : Hé broer, waar vliegt ge naartoe ? Ik antwoordde verveeld : Naar niks natuurlijk. Toen zat het er bovenarms op.
Ik moet bekennen dat ik deze situatie zo langzamerhand beu begin te worden, maar ja, wat doe je er aan ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten