Hij was oud nu. Al jaren lang ging de bejaarde man elke morgen in zijn fauteuil bij het raam zitten en wachtte. Hij wachtte op wat nooit komen zou.
Hij keek de straat in en mijmerde over het verleden en zijn onmogelijke liefde.
Soms fluisterde hij zacht een paar keer haar naam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten