Wij vielen als een blok voor elkaar
en traden in het huwelijk
Tijdens een postnatale depressie
gooide mijn vrouw het kind
met het badwater weg.
Wij probeerden
over onze schaduw heen te springen
maar moesten veel later
ons eigen huis opeten.
Voor ze haar laatste adem uitblies
fluisterde mijn vrouw :
de laatste doet het licht uit.
Ik ben de laatste
Ik zit in het donker
Ik blijf zitten waar ik zit
en verroer me niet.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten