Aan de overkant van de straat paradeert de veelkleurige Miranda. Met kleine dribbelpasjes danst ze heen en weer. Samen met de halve stad zijn wij uitgelopen om naar haar te kijken. Ze heeft lichtjes haar vleugels geopend en nu spreidt ze haar staart. Wat een kleurenpracht maar vooral wat een felheid !
De meesten staren haar bewonderend aan. Anderen - en ze proberen daarbij enigszins intelligent te kijken - noemen haar een geverfde struisvogel. Dat is vernederend en ronduit belachelijk.
Dan vindt Miranda het genoeg. Met een spottend lachje zwaait ze ons vaarwel en verwijdert zich. Ze verdwijnt voorgoed uit ons leven.
Adieu veelkleurige Miranda, het ga je goed. Het is een voorrecht je gekend te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten