Dagenlang was M. stadsgenoot en vrijgezel, als sandwichman door de drukke straten van ons provinciestadje gelopen met op borst en rug en ook nog op beide kanten van een bord dat hij omhoog hield, in grote letters het woord : "sorry ".
Op de sociëteit werd er nogal ongemakkelijk over gedaan, sommigen deden zelfs alsof ze het niet wisten. En toen hem uiteindelijk toch gevraagd werd wat er aan de hand was, gaf hij ontwijkende antwoorden in de trant van : " onweerstaanbare drang " en "ik weet zelf ook niet precies waarom maar ik sta er wel achter " enz..
Tot op de dag van vandaag weten wij niets van het hoe en waarom maar onze sympathie voor M. is alleen nog maar toegenomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten