Een huwelijksreis

Toen ik doorhad dat mijn vrouw bij mij weg was gegaan en mij definitief in de steek wilde laten, ben ik onmiddelijk achter haar aan gegaan.

Dagen en nachten ben ik haar nagereisd: door velden en wegen, bossen en woestijnen, door grote steden en schilderachtige dorpen. Niets hield me tegen.Ik sliep in portieken, in droge sloten en in hooimijten.

Op een ochtend had ik haar bijna binnen handbereik, wij stonden elk aan een kant van een brede sloot. Ik riep haar naam en zij de mijne.

Wij zijn toen teruggegaan. Omdat we geen geld hadden moesten we ons eten stelen.Onderweg bood een man ons een grote bos zonnebloemen aan. Het voelde als een huwelijksreis.

-

Terug thuis deden we in elke kamer alle lichten aan en orgelmuziek op volle sterkte.

Wij gingen tegenover elkaar zitten en bleven elkaar in de ogen kijken.