De handen van Cordula Haas.

Uiterst bezorgd ben ik op zoek naar mijn lieve Bernard.
Hij zit niet achter zijn bureau en de anderen zie je alleen maar op de rug.
Niemand reageert als ik naar hem vraag. Gelukkig, daar komt Mevrouw Cordula Haas.
Ze kijkt naar me en dan krijg ik een onaangenaam gevoel, toch grijp ik haar bedeesd bij haar slanke witte handen.
Ze zegt dat ik haar een verklaring schuldig ben.
Waarom is Bernard zo plotseling vertrokken als een lam dat naar de slachtbank wordt geleid ?
Waar is hij naartoe ?
-
Ik ben wanhopig. Ik ben zijn vrouw. Het is logisch dat iedereen mij verdenkt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten