Twee broers.

En dan stonden we in onze tuin om afscheid van elkaar te nemen. De tuin met de oude bomen die volledig verwaarloosd was sinds de dood van vader. De tuin waar we ons in verstopten voor de anderen, waar we met elkaar vochten of op de rug liggend samen naar de wolken keken.
Omdat ik het niet meer aankons schold ik hem uit voor lafaard en zei dat hij niet het recht had ons te verlaten. Hij keek me alleen maar enkele ogenblikken zwijgend aan en liep vervolgens terug naar het grote huis.
-
Toen hij tenslotte wegreed ben ik nog bijna honderd meter achter hem aan gerend.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten