Die ochtend zouden we met het hele gezin een dagje naar zee gaan en vooral de kleintjes verheugden zich daar erg op.
Maar aan de ontbijttafel keek vader ons onverwacht ernstig aan en zei dat zijn huwelijk één groot misverstand was geweest. "Niets gaat door, niets gaat nog gewoon door" zei hij terwijl moeder verlegen naar buiten keek.
Ze is toen definitief vertrokken. Alleen haar vogelboek nam ze met zich mee.
Vader heeft zich er knap doorheen geslagen. Overigens waren alle vrouwen in de buurt verliefd op hem.
Moeder hebben we nooit teruggezien. Later hoorden we dat ze samenwoonde met drie vrouwen op een grote boerderij in het noorden.
Wij zijn allemaal het huis uit gegaan en leven nu ons eigen leven.
Vrijwel dagelijks pieker ik over die woorden van vader : "Niets gaat nog gewoon door. "
Geen opmerkingen:
Een reactie posten