Ik heb zelf nooit goed begrepen waarom ik Nicolien K. zo hartgrondig haat.
De dag dat ik haar ontmoette betekende in ieder geval een ommekeer in mijn leven.
Nu ik, met een knuppel losjes in mijn hand, onderweg ben naar haar huis, ga ik toch even op het bankje bij de bushalte zitten. Noem het een aarzeling.
Niemand kan voorspellen hoe dit gaat aflopen, maar iedereen vreest natuurlijk het ergste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten