Bijna is het zover. Moeilijk ademend lig ik te sterven languit op de bank in de woonkamer.
Vrouw, kinderen en kleinkinderen zijn druk in de weer met praten, spelletjes, redderen en regelen.
Ik krijg het steeds moeilijker en eerlijk waar, ik denk : kwam er maar gauw een eind aan.
Op dat moment waarschuwt mijn vrouw dat het eten op tafel staat. "Aan tafel iedereen, opschieten en handen wassen !""
Ik kan vrijwel niet meer bewegen. De kleintjes beginnen aan mij te sjorren en proberen me van de bank te trekken : opa, kom nou !
Maar gelukkig, het is al te laat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten