Geheugenbomen

Oneindig veel bomen staan in lange, rechte lijnen in dat landschap.
Zodra iemand zijn omhulsel verlaten heeft, belandt hij in zijn persoonlijke, zogenaamde geheugenboom.
Langzamerhand druppelt dan het geheugen uit wat er van je overgebleven is en de communicatie met de   "bewoners" van de bomen die dicht bij staan wordt dan ook steeds minder. Het beperkt zich tenslotte tot een soort van boom tot boom geroepen, steeds zwakker wordend:  "hallo".Je hebt immers niets meer om te vertellen.
Zodra je geheugen volledig leeg is, val je uit je boom en los je helemaal op.
Door een gelukkig - of misschien juist ongelukkig - toeval is dat bij mij nog niet het geval.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten