Gisteren werd mijn nichtje Eline zeven jaar. Al haar vriendinnetjes waren naar het verjaardagsfeestje gekomen en hadden hun poppen meegebracht.
Achterin de grote tuin hadden ze een begraafplaats ingericht en werden alle poppen onder luid gesnik elk in haar eigen grafje gelegd en met aarde toegedekt.
En toen, na een teken van Eline, marcheerden de meisjes op een rij door de tuin terwijl ze op de maat van hun stappen telkens weer luidkeels scandeerden :
Dood, dood, dood
Klein en groot
En heel bloot
Liggen ze allemaal in de sloot
Dood, dood, dood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten