Wij wonen in een luchtkasteel maar het is de vraag of wij er kunnen blijven wonen.
Want elke avond, van op het hoogste punt van het luchtkasteel, begint de veelkleurige Miranda een hartverscheurend lied te zingen.
Wij, het gezinnetje en ik, trillen van emotie. Zonder dat onze voeten de grond raken dwalen we door ons kasteel op zoek naar rust.
De dorpelingen reageren woedend. Krijsend en scheldend heffen ze hun vuisten op en dreigen alles in brand te steken.
Maar wij hebben een brede slotgracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten