Toen het eindelijk licht geworden was, konden we hem zien en vroegen we ons af hoelang hij daar al stond. Hij kon zich niet verplaatsen want hij was vastgegroeid. Even verderop, voor het gebouw van de lagere school, stond de andere ook vastgegroeid. Beiden maakten ze wilde, wanhopige gebaren naar elkaar.
De situatie was zorgelijk en wij voelden ons machteloos.
En omdat we in tijdnood zaten, zijn we gewoon doorgelopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten