Het is zaterdag. Ik hoef niet naar kantoor. Dat zou ik trouwens ook niet kunnen want mijn vrouw heeft me opgesloten in de bijkeuken. Ze weet heel goed dat ik claustrofobie heb maar ze verwijt me een schromelijk gebrek aan originaliteit.
Het angstzweet breekt me uit. Met beide vuisten roffel ik op de deur. Aan de andere kant staat mijn vrouw. Ze roept dat ik me moet beheersen en rekening moet houden met de buren.
Na anderhalf uur gaat de deur eindelijk open. Terwijl we beiden onze tranen de vrije loop laten, vallen we in elkaars armen en blijven zo minutenlang staan.
Nog nasnikkend beloof ik haar dat ik voortaan origineel zal zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten