Een doodstrijd.

Midden in de kamer in het grote huis stond het bed waarin nu zijn moeder lag te sterven. Hij wist zich geen raad en liep onrustig van de ene kant van het bed naar de andere. Ontroerd bleef hij kijken naar het vertrouwde broze gezicht en probeerde te verstaan wat zij in haar doodstrijd ononderbroken voor zich uit prevelde.
Omdat hij geen woorden kon vinden om zijn moeder te bereiken, nam hij haar hand in de zijne en begon hij dicht bij haar oor kinderversjes die hij zich herinnerde eerst aarzelend dan vlotter op te zeggen en steeds maar weer te herhalen.
Later toen het donker werd in de kamer, deed hij het licht niet aan en bleef hij haar hand vasthouden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten