Tijdens het ontbijt keek ze hem plotseling vijandig aan en snauwde dat ze niet meer van hem hield.
Verslagen bleef hij even bewegingloos zitten. En toen, terwijl tranen over zijn wangen liepen, schreeuwde hij met overslaande stem dat het hem niets kon schelen en dat hij wel wist wat hem te doen stond.
Hij rende de kamer uit, greep in het voorbijgaan zijn trompet en begon op straat pal voor hun huis uit alle macht een treurmars te spelen terwijl langzamerhand buurtbewoners en voorbijgangers in een halve cirkel om hem heen kwamen staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten