Als enige was Flora er in geslaagd op het nippertje te ontsnappen. Lonnie had ze jammer genoeg moeten achterlaten. Vol zelfvertrouwen vloog ze nu verder, verder en hoger, tot ze zich realiseerde hoe leeg het eigenlijk daarboven was. "Is daar iemand ? " schreeuwde ze, " Waar is toch iedereen ? "
Omdat ze natuurlijk geen antwoord kreeg, ging ze lager vliegen tot ze tenslotte de toppen van de bomen bijna raakte. Ze was verdrietig en boos.
Uiteindelijk begreep ze dat het geen zin meer had om verder te gaan. Ze streek neer in het bos, krabde wat in de aarde, ging liggen en begon onbedaarlijk te huilen.
-
Nu probeer ik haar te troosten en ik hoop dat het me uiteindelijk zal lukken. Ze moet eerst maar eens goed eten in bad en naar bed. Slapen daar zal ze van opknappen.
(Gezien mijn reputatie moet ik er met nadruk op wijzen dat ik in geen geval zal proberen misbruik van haar te maken.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten