Op een dag, enige jaren na het overlijden van mijn vrouw, wandelde ik in de dierentuin in A., toen ik plotseling stokstijf bleef staan : in de kangoeroekooi voor mij zat mijn vrouw, kangoeroe tussen de kangoeroes. Ik herkende haar meteen, ik zag het aan haar bazige ogen, haar autoritaire houding, aan alles. Het was mijn vrouw, geen twijfel mogelijk. Ze stoof naar voor, wrong zich tegen het hek en deed verwoede pogingen mijn aandacht te trekken.
Omdat ik haar niets te zeggen had en wat verlegen was met de situatie ben ik toen snel doorgelopen.
De volgende dag kwam ik terug en nu wandel ik elke dag langs de kooi, hou mijn vrouw vanuit een ooghoek in de gaten en geniet van haar gefrustreerde blikken.
Wel breng ik op zondag een wortel voor haar mee en ga dan genieten van koffie en een sigaar op het terras tegenover de kooi.
-
Ik ben dus eigenlijk maar een SOORT weduwnaar en dat bevalt me wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten