Bovenop de wanhoop, de machteloosheid en de verveling, kwamen dan nog de troostende woorden van familie en vrienden terwijl hij heel goed wist dat zijn toestand van totale verlamming 100% onomkeerbaar was.
Maar het ergste waren de geregelde bezoeken van zijn vroegere rivaal die hem dan toefluisterde : doe toch je best, Gustaaf, dan spring je waarschijnlijk binnenkort weer vrolijk rond !
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten