Wij zaten alleen en ver uit elkaar aan de grote eettafel in het hotel : twee keurige heren op leeftijd. Tot hij mij zwijgend en met een lichte hoofdbeweging uitnodigde om naast hem te komen zitten.
Na het dessert, we hadden toevallig beiden een chocolademousse besteld, verliet hij nog steeds zwijgend het hotel en ging ik naar mijn kamer.
Wij hadden geen woord gewisseld en waarschijnlijk zouden we elkaar nooit meer zien maar toch had ik het gevoel dat we vrienden voor het leven waren geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten